تحلیل و بررسی اپرای دیونیزُس اثر ولفگانگ ریم؛ روایت داستانی و نمادگزینی

ولفگانگ ریم، آهنگساز معاصر آلمانی است که دیدگاه فیلسوفانه‌ی خود را به زبان موسیقی و به‌خصوص در قالب اُپرا ارائه می‌دهد. وی آخرین اُپرای خود یعنی اپرای دیونیزس را در سال 2010 به روی صحنه برده است. سناریو و لیبرتوی این اپرا -یا به گفته‌ی خود ریم، این فانتزی اپرایی- همانند تمامی اپراهای دیگرش، توسط خود او تدوین شده است. سناریوی تخیلی و فراطبیعی این فانتزی، برگرفته از وقایع و رویدادهای زندگی پرماجرا و جنجال‌برانگیز فردریش نیچه است که به شکلی شگفت‌انگیز و خشن با داستان‌های اساطیری یونان باستان در هم می‌آمیزد؛ لیبرتوی این اپرا نیز بر پایه‌ی آخرین سروده‌های نیچه یعنی مستانه‌سرایی‌های دیونیزسی است. در این فانتزی، موسیقی و هیجانات ارکستری، عناصر گوناگون در طراحی صحنه و انواع نمادهایی که در لیبرتو و ارکستر گنجانده شده‌اند، به کار گرفته می‌شوند تا ریم از پس آن‌ها و در قالب یک اپرا، دیدگاه شخصی خویش را نسبت به افکار و زندگی تراژدی‌وار نیچه به تصویر بکشد. شیوه‌ی داستان‌پردازی یا روایت داستانی و نمادگزینی او در این اپرا، به عنوان طرح اصلی این پژوهش در نظر گرفته شده است. نگارندگان مقاله به رمزگشایی و آشکار ساختن روابط و نمادهای به‌کار گرفته شده در لیبرتو، ارکستر و صحنه‌ها می‌پردازند.